Düşünmeden, kuralsızca okmak, yazmak istiyorum. Aklıma gelenleri dolu dizgin sıralamak sonra ardıma bakmadan yenilerini yazmaya devam etmeliyim. Sözlerim kimilerine ağır geliyor. Hatta darılıp, kırılanlar bile var :) Dost acı söylermiş kardeşler...
Dürüstçe söylenmiş sözlere her gün yenilerini eklerken, kayıplarım giderek artıyor. Kaybeden ben miyim yoksa onlar mı? Bilmem! Tek bildiğim her gün kaybeden olmaktansa bir defa kaybetmek karımı arttırıyor. Gönül güzellikleri kusuncaya kadar yaşamak istese de olmuyor. Tıpkı bana sunamadıkları güzellikler gibi... Almadığım, tanımadığım güzelliklerin iadesi, karşılığı hiçbir şeyi olmaz. Ah bunu bir düşünseler, nerde....
Sözün son bulduğu bir nokta daha geldi. Yeni başlıkları atamamışken bir kez daha yutkundum. Bitti...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder