Her yazımı Rusya ve Ukrayna'dan görüntüleyen arkadaşlar var merak ediyorum kimmiş onlar :) Yan apartmandaki komşum bile benden habersizken yazdıklarıma göz ucuyla bile bakan herkese teşekkür ederim. Fiziksel olarak birilerine, bir yerlere yakın olsakda düşünce ve düş birliği uzakları yakın ediveriyor.
1998 yılında günlük tutmaya başalamıştım. Sonra günlükler güzellik ve kötülüklerin paylaşıldığı, özellikle can sıkıntılarında ergen kız bunalımlarında yazılmaya devam etti. Şiirler ve düşünce yazıları yazmayı denerdim. Denerdim diyorum çünkü sanatsal değer taşıyacak özellikteler mi hala bilemiyorum :) Kendimi o kadar kaptırmıştım baş ucu kitabı gibi sık sık açar okurdum. Anılardan, kişilerden uzaklaşmamanın en güzel yolu da buydu zaten. Şimdi ise hatırlamak istemiyorum, duygusallığı kaldıramayacak kadar yorgun ruhum yenilikler arzusunda. Bu anlamda en önemli yenilik blog sayfasında yazıyor olmam oldu. Artık içimdekileri okumaları için birilerinin kitaplığımı karıştırmasını beklemeye gerek yok. Komşuların benden hala haberi yok o da ayrı bir mevzu...
Ne garip şu hayat. Beni heyecanlandıran ya da canımı sıkan kişiler olaylar hemen yanıbaşımdayken, içimden geçenleri okuyan hep başkaları. Bunda da vardır bir hikmet!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder